Waarheid911 Special,
januari 2010 (update december 2012)
 
 ZIE
 

 VOOR EEN GEDETAILLEERD OVERZICHT
index sitemap advanced
site search by freefind


9/11 en de gekoesterde mythe van 'Het Complotdenken'
Frank Ho, Email



    9/11? Ahá, u bent complotdenker!!!

 
De kracht van het cliché mag als meer dan bekend worden verondersteld. Misschien wel zo bekend dat u het antwoord op de vraag wat deze kracht inhoudt niet eens paraat heeft. Hoe meer iets voor de hand lijkt te liggen, hoe ongevoeliger het kritisch vermogen reageert.

De Complotdenker

    
'Complotdenken' is inmiddels een zo clichématig begrip dat de toehoorder die ermee geconfronteerd wordt, zijn aandacht en scherpte direct laat varen. Begrijpelijk, want wie de uitkomst al in beginsel bepaald heeft (zoals de stereotiepe complotdenker), die voegt voor de luisteraar niets toe.
    
Wie als Complotdenker wordt gelabeld is gedoemd te mislukken. Het complotverslaafde brein wordt hem voornamelijk toegeschreven omdat zijn opinie te sterk contrasteert met het geloof in een stabiele en betrouwbare status quo, waarbij macht en gangbare wijsheden één onwankelbaar geheel vormen. We mogen best kritiek hebben, zolang we geen aanslag plegen op fundamentele onderliggende waarden of overtuigingen.

Kenmerkend voor een onderliggend waardensysteem ten opzichte van min of meer geïsoleerde incidenten is dat een vertrouwenscrisis veel bredere consequenties heeft. Het openbaren van een groot bedrijfsschandaal zal kunnen leiden tot schokkende reacties, maar dat is aanvaardbaar want het corrigeert iets dat 'slecht' is, terwijl het tegelijkertijd juist ons vertrouwen in ons geloof, de rechtstaat, versterkt. Maar wanneer de rechtstaat zelf fundamenteel zou worden geschokt door de ernst van enkele samenhangende gebeurtenissen, ontstaat er een situatie waarbij een vangnet ontbreekt. De pijlers waarop ons vertrouwen rust blijken dan zelf onbetrouwbaar. Dan bestaat de kans dat onder druk van grote belanghebbenden, het industriële complex inclusief wat het in de slipstream meetrekt, heel andere beschermingsmechanismen worden getriggerd om de status quo te redden.

Wie dus de klok luidt over een omvangrijke samenzwering met verregaande gevolgen op (inter)nationaal niveau, raakt niet alleen aan het complot maar ook aan een dieper vertrouwen in een systeem waaraan we door jarenlange welvaart een collectief vertrouwen zijn gaan ontlenen. Het moment dat dit vertrouwen wordt beschaamd genereert tal van nieuwe onzekerheden, op een schaal die voor invloedrijke partijen schadelijke consequenties kan hebben. Denk aan politieke reputaties, beslissingen die met terugwerkende kracht zinloos, schadelijk of zelfs moorddadig (oorlog) blijken, het effect op financiële markten, het bedrijfsleven, industrie, enzovoort.

Kennis of informatie die ernstig conflicteert met instituties waarin we geloven en die ons beschermen, sterkt het vertrouwen in onze collectieve grondwaarden niet, integendeel. Waarmee de gretigheid om hier kennis van te nemen een stuk minder zal zijn. Door invloedrijke netwerken achter de schermen zal worden geprobeerd om boodschappers van het slechte nieuws in discrediet te brengen of schuldigen naar voren te schuiven. Eigenbelang bij het overleven van crisis werkt politieke en zakelijke coalities in de hand. Deze onderlinge belangen wegen zwaarder dan het gemeenschappelijke belang om het systeem zichzelf te laten corrigeren.
Media

 Bill Moyers Journal: Buying the War (PBS Documentaire)
De media zijn volledig geïntegreerd in deze politiek/zakelijke structuur. Ze zijn het voertuig voor het bepalen van de maatschappelijke beeldvorming. Dit is mediacratie. Het in elkaar grijpen van politieke en zakelijke belangen werkt als een organisch proces, niet gehinderd door adequate regels om echte journalistieke vrijheden intact te houden.
Journalisten doen er gewoon aan mee, niet omdat zij deel hebben aan enig complot, maar omdat zij passieve zelfcensuur betrachten, wetende dat een dissidente opstelling hun carrière zal schaden.
Een bijzondere documentaire die dit illustreert is het Bill Moyers Journal, van het Amerikaanse PBS, met Buying the War. Deze documentaire toont hoe Amerika zich met hulp van de media in de oorlog met Irak heeft laten rommelen en de internationale gemeenschap daarin heeft meegesleept.

Het 'gevaar' van groepen mensen die met hun onderzoek zo ver gaan dat fundamentele mistanden aan het licht dreigen te komen, kan simpel worden geneutraliseerd door hen te betichten van complotdenken. Het label is gulzig door de media gebruikt als argument en vonnis ineen. Complotten zijn — in klein en groot — talrijk en oud als de wereld, maar toch wordt een ieder die al onderzoekend terecht komt in een wereld van bedrog en samenzwering simpel afgeserveerd als een incompetente idioot. Het begrip is veel benauwder dan de persoon die het etiket meestal krijgt opgespeld, maar de ontwrichtende kracht ervan is groot.

Iemand bombarderen tot complotdenker is een louter normatieve duiding die niets zegt over de kwaliteit van zijn of haar werk. Het middels de media monddood maken van groepen mensen door het krachtig negatief herkaderen van hun werk, is een politiek machtsinstrument van de eerste orde. Het label complotdenker is vooral zo sterk omdat de versimpeling van een complexe onderbouwing tot één enkele term aan iedereen de mogelijkheid biedt om direct 'begrepen' te worden. Daarmee groeit het label razensnel uit tot een meme, een door ieder overgenomen kreet die elke lading dekt en elke discussie overbodig maakt.

Begripsvernauwing door een onwrikbare aanname gaat natuurlijk ook op voor de verstokte gelovige, idealist, communist, kapitalist en zelfs voor de atheïst, kortom elke visie die tot een doctrine vervalt.
Maar terwijl die laatste classificaties verkozen kunnen zijn door betrokkene zelf, is De Complotdenker geheel overgeleverd aan hoe de-collectiviteit-hem-gedefineerd-heeft. Probeer met deze beperkende oordeelsvorming maar eens iets duidelijk te maken. Men heeft allang afgehaakt.

Propaganda
De mens toonde in alle tijden een sterke neiging tot het construeren van logische en voor het brein inzichtelijke wereldbeelden. In het verlengde van vele religies, doctrines, idealen en andere overtuigingstelsels, waarbij vereenzelviging en sociale contrôle belangrijker bleken dan intrinsieke betekenis, vormt het clichébegrip wellicht de kleinste eenheid of begripsdrager waaraan een collectieve beeldvorming kan worden ophangen.

Waarmee de bezwerende kracht van zulke labeling als succesvolle toepassing voor propaganda, pijnlijk wordt verklaard. Noem iemand een complotdenker en de persoon is uitgeschakeld, monddood en passé. Dit los van de manier hoe diegene zich inhoudelijk heeft voorbereid en los van de vraag of die persoon werkelijk een type complotdenker is. Welke bekende en wervende persoonlijkheid zou het in zijn/haar hoofd halen om zich met de 'complotdenker' te laten associëren? Het staat immers garant voor karaktermoord.

Complotdenken als clichébegrip is zozeer doordrenkt van een gedeeld (collectief) oordeel dat het in staat is het kritisch vermogen moeiteloos te passeren. 'Complotdenken' als rookgordijn, niet zelden doeltreffend ingezet om mensen het zwijgen op te leggen, treft direct een diepe overtuiging, zonder dat enige reflectie of twijfel ontstaat over de juistheid van het gebruik.

Maar hoewel een ieder zich aan dit wonderlijke krachtenspel van betekenissen in meer of mindere mate vertilt, is het vooral het bewuste gebruik - zeg gerust misbruik - van de verbloemende kracht van het woordcliché, waarmee in propagandistische zin wonderen kunnen worden verricht.
 

 
9/11
Natuurlijk zou het voorbeeld van "De Complotdenker" als clichébegrip op deze plek niet af zijn zonder hierbij de aanslagen van 11 september 2001 te betrekken. Complotdenken en 9/11 is een fascinerende en uiterst effectieve combinatie, want deze aanslagen overtroffen alles wat het collectieve geheugen van de moderne mens aan rampenscenario's tot dan toe had opgeslagen.
Met andere woorden: de aanslagen zelf waren verre van cliché. Gebrek aan referentiepunten maakten dat het verstand verbijsterd werd en dat mensen koortsachtig zochten naar de beste verklaring van het moment. Want nogmaals, de mens zoekt orde, terwijl intuïtie gebruik maakt van referentiepunten uit eerder opgeslagen ervaringen. De geest rust niet eerder dan wanneer er structuur is gevonden of een basis in de vorm van ideeën en gedachten waaraan het zin of betekenis kan ontlenen.
In die context - of liever in het gebrek aan context - schuilt in elk mens de neiging om het complot tot leven te roepen. Ofwel een visie te scheppen waarin men gebeurtenissen meent te kunnen plaatsen of bevatten, ook al blijkt deze visie aan een snelle ontwikkeling onderhevig of achteraf zelfs onjuist.
   
Al Qaeda en Taliban ontkenden stellig
     
Daags na de aanslagen van 11 september prijkte Sadam Hoessein op de hitlijst van het Amerikaanse ministerie van Defensie. Veel Amerikanen denken nog steeds dat hij samen met Osama bin Laden achter de aanslagen zat. Republikeins kandidaat voor het Amerikaanse vice-presidentschap, Sarah Palin, verkeerde in 2008 nog steeds in deze veronderstelling. Osama bin Laden als direct verantwoordelijke dader gonsde ook direct door de ether, hoewel de massamoord in New York City en in Washington nog geen enkele vorm van hard bewijs had opgeleverd en bewijsmateriaal in de vorm van tonnen staal al snel werden afgevoerd. Ook zijn nog steeds geen schuldigen veroordeeld. Het proces wordt al jarenlang uitgesteld.
Woordvoerders van de Taliban en Al Qaeda en Osama bin Laden ontkenden resoluut elke betrokkenheid. Het vervolg kennen we van vage en ongesynchroniseerde filmpjes, alsof het machtige Al Qaeda zelfs na 2001 nog steeds niet over een simpele Sony Handicam kon beschikken.
De lezer denkt nu vast dat ik begonnen ben hem of haar ervan te overtuigen dat Al Qaeda onschuldig is. Of dat ik als een Jehova Getuige eindelijk ben aangeland bij mijn eigen geloof en op dit moment mijn voet tussen de deur plaats. Die lezer heeft het mis.
Wat ik zeggen wil is dat de razendsnelle inprenting van de schuldigen van 9/11, door een gezaghebbende instantie als de Amerikaanse regering, het schoolvoorbeeld is van een complottheorie die ten onrechte, want onbewezen, als een werkelijkheid op het collectieve brein is losgelaten.
De menselijke perceptie die in chaos snakte naar ordening en rust, kreeg onmiddellijk wat het wilde. Feitelijk kreeg het een hypothese, maar die werd gebracht als een waarheid. Een geforceerde waarheid waarvan de tot standkoming zich ontrok aan alle protocollen die door wetsgeleerden en wetsdienaren gedurende eeuwen voor de Verenigde Staten werden ontwikkeld. De waarheid van 11 september lag al op straat voordat het onderzoek goed en wel gestart was. En wat voor een onderzoek...
Waarheidsvinding kwam uiterst moeizaam van de grond en is door het Witte Huis krachtig en succesvol tegengewerkt. De 911 Onderzoekscommissie is volgens velen een witwas gebleken. De commissieleden waren zelf evenmin te spreken over hun slagkracht. In december 2007 bleek dat 92 opnames van getuigenverklaringen van de twee belangrijkste Al Qaeda gevangenen, in 2005 door de CIA zijn vernietigd.

Herhaalde oneliners

 Obama (and Bush) Warns Not To Challenge Official 9/11 Story
De 'waarheid van 9/11' is met herhaalde oneliners dermate krachtig als een vanzelfsprekendheid op het publiek losgelaten, dat velen - onbewust van het feit dat het onderzoek naar 11 september geen bevredigende antwoorden opleverde - die waarheid zijn blijven voeren zonder daarover ook maar enige twijfel toe te staan.
Uit wetenschappelijk onderzoek is veelvuldig gebleken dat mensen eerder geneigd zijn om autoriteiten te geloven dan niet officiële instanties of personen.
Door de dubieuze wetenschappelijke basis van de officiële theorie over 9/11 was het een kwestie van tijd voordat de kritiek zou losbarsten. Harde en gefundeerde kritiek van deskundigen uit vele disciplines en rangen kwam genadeloos bovendrijven, niet gedreven door enige politieke gezindte en dwars tegen de conventionele wijsheden in.
Wat er toen gebeurde?
Degenen die het officiële complot van 9/11 zelf lanceerden en velen die dat kritiekloos aanvaardden, beschuldigden vervolgens de critici van complotdenken!
 

  Ik ontken niet dat ook onder de vele critici van de officiële 9/11 theorie, er een aantal notoire complotdenkers rondloopt. Althans, mensen bij wie het complotdenken met recht typerend mag worden genoemd. Dit zijn niet altijd de meest geruislozen, want zij brengen een boodschap die in eigen optiek wellicht wereldreddend is, maar die vreemd genoeg vooral onderling en tegen elkaar gericht blijft.

Het is deze betrekkelijk kleine en stereotiepe groep die door tegenstanders gretig wordt aangehaald om daarmee de veel grotere groep van minder luidruchtige critici negatief te associëren. Mensen zijn geneigd hun ideeën en gedachten te vormen binnen vertrekpunten die bij voorbaat zijn bepaald. Het is die mate van vooringenomenheid die uitmaakt in hoeverre personen iets geheel nieuws in overweging kunnen nemen.
Mensen die de officiële theorie als ijkpunt voor hun waarheid nemen doen dat meestal niet vanuit een deskundige opstelling. Ze kiezen voor de autoriteit, adopteren daarmee stellingen en laten zich belonen met de minst confronterende werkelijkheid.
     
Verstrengeling regeringsofficials en nieuwsmedia
      
Door in te spelen op emoties, moraal, schuldgevoelens en vaderlandsliefde, heeft een denkmaffia van terreurdeskundigen elke poging tot kritisch denken weten te herkaderen tot een vijandige daad. Niet alleen als een teken van anti-Amerikanisme, maar ook als het bewijs van een morbide geloof in het kwade. Wie zich in de Amerikaanse pers kritisch uitliet over 9/11 werd in pek en veren gedrenkt en van verraad beschuldigd. In het gunstigste geval was zo iemand een complotdenker. De vermeende agressor werd al even effectief afgedaan als 'terrorist'. Een bezwerend label voor een onduidelijk omschreven vijand waarvan de kopstukken nog nooit zijn veroordeeld.
FoxNews van Australiër en mediamagnaat Rupert Murdoch heeft zeer vele columns en shows gewijd aan het bestrijden van kritische geluiden. Critici werden bij het geringste kritische geluid betiteld als gevaarlijk en anti- Amerikaans. Met publiciteitsoffensieven waarin niet velddeskundigen maar regeringsofficials en hun belangen domineerden, werd het tolerantieniveau van het grote publiek voor tegengeluiden op een minimum gehouden. Wie te kritisch was kon zijn biezen pakken. Een doctrine was geboren, nieuwsmedia die zich vastbeten op waarheidsvinding werden door boze adverteerders teruggefloten en geboycot door het Pentagon. Klokkenluiders werden harder vervolgd dan ooit. Wie niet voor was, was tegen!
Rupert Murdoch, mediamagnaat
New York Times, April 2003:
"Two News Corp holdings in particular have provided neoconservatives an influential platform: Fox News and the Weekly Standard. Murdoch's personal involvement has helped to ensure that almost all of his news organizations "have hewn very closely to Mr. Murdoch's own stridently hawkish political views, making his voice among the loudest in the Anglophone world in the international debate over the American-led war with Iraq." RightWeb.com

Terug bij de Complotdenker

Terwijl sceptici van de officiële 9/11 complottheorie in de belabberde officiële verklaring lukraak gaten schieten, schreeuwen verdedigers van dit verhaal om het hardst dat deze critici moeten gaan vertellen wat er die rampzalige dag dan wel precies is gebeurd. Volgens hen moeten de zogenaamde 'truthers' met een coherente tegenverklaring, inclusief bewijslast, hun kritiek op de officiële lezing hard maken.

Een bizarre eis! Van de criticus wordt een complotversie geëist die de regering van de Verenigde Staten schuldig verklaart, inclusief de bewijsvoering. Alsof dat de tol is die een criticus voor zijn kritiek verplicht is te betalen! Alsof het onvoldoende is om met gefundeerde kritiek de onjuistheden bloot te leggen in oncontroleerbare verklaringen van de overheid.

Het is de officiële lezing waarbij het steeds aan onafhankelijkheid en betrouwbare bewijsvoering ontbroken heeft. Dat is de reden waarom critici een onafhankelijk onderzoek tot hun doelstelling en focus hebben gemaakt. De eis om een coherente verklaring inclusief bewijsvoering moet dan ook primair bij de overheid worden neergelegd. Dit is geen afschuiven, maar een fundamentele noodzaak aangezien de overheid niet alleen verantwoordelijk is, maar tevens beschikt over de beste faciliteiten om waarheidsvinding aan het licht te brengen.

De officiële waarheid staat intussen zonder deugdelijk bewijs in het collectieve bewustzijn gegrift. De bestaande (officiële) bewijsvoering zou in elk valide strafproces geen schijn van kans maken. Maar terwijl kritiek als een natuurverschijnsel begon op te borrelen en inmiddels door velen wordt gedeeld, blijven vele anderen de oude propaganda fanatiek verdedigen en wordt inhoudelijke kritiek afgedaan als een vorm van hardnekkig complotdenken.
 

 
Terug blikkend op ontwikkelingen rond waarheidsvinding van 9/11 mag men geconstateren dat juist verdedigers van het officiële 9/11 verhaal zich hebben verloren in de stereotypen van het complotdenken. Een officiële complottheorie vol gaten en incosistenties wordt met alle macht verdedigd, terwijl critici van deze geïndoctrineerde 'werkelijkheid' worden bestreden met het argument dat zij de complotdenkers zijn. Een gotspe. Je moet er maar opkomen en je dan nog niet realiseren dat juist de hang naar coherentie in een onvoldoende onderzochte werkelijkheid, het basisrecept is van elke complottheorie. De officiële verklaring over 9/11 is zo'n complottheorie.
Doctrine of bewijs?
Conclusies over de gebeurtenissen zijn eenzijdig en te snel door politici wereldkundig gemaakt. Deskundigen uit het veld werden stelselmatig gemeden. VN-waarnemers waren taboe. Nieuwsmedia gaven zich massaal over aan de onderbuikgevoelens van hun lezers en schonken hun podia aan elke regeringsofficial die om wraak riep. Ook vanouds progressieve kranten als The New York Times en Washington Post sloten zich daarbij kritiekloos aan
Een vermaard columnist als William Safire (NYT), onlangs overleden op 27/09/09, waarvan de Volkskrant jarenlang vertaalde stukken plaatste, sprak zich onomwonden uit vóór een oorlog tegen Irak, inclusief alle eenzijdige argumenten die de regering Bush in niet aflatende herhalingen aan de man bracht. Safire ontving van Bush (2006) de hoogste onderscheiding voor burgers: de Presidential Medal of Freedom.
Michael Gerson , speechschrijver van president Bush in aanloop naar de oorlog in Irak, bedacht in 2002 de gevleugelde oneliner "The first sign of a smoking gun might be a mushroom cloud" (commondreams.org). Zowel Colin Powell, Condoleeza Rice als George Bush wisten vooral met die regel de angst te verbreiden waarmee hun zo gewenste oorlog tegen Irak dichterbij kwam. Nog in september 2002 kon Gerson terecht als columnist in dienst van de progressieve Washington Post. De krant die maar liefst 26 opiniërende stukken bracht waarin een aanstaande oorlog tegen Irak gerechtvaardigd werd.
Van hypothese naar waarheid
9/11 is in redelijke mate reconstrueerbaar doordat gebeurtenissen goed zijn gedocumenteerd. Voorbeelden zijn een extreem nalatige luchtdefensie, het lege crashgebied van Flight 93, meer dan tachtig door de FBI achtergehouden opnamen van de Pentagoncrash, het instorten van WTC7, de geheim gehouden informatie afkomstig van de gevonden harddisks uit de Twin Towers, waarop ondermeer grote financiële transacties in de minuten voor de instortingen, het vernietigen van 92 tapes door de CIA met daarop de verhoren van de hoofdverdachten van 9/11 en vele, vele andere kwesties.
Uiteindelijk kan alleen een grondig en onafhankelijk onderzoek met voldoende juridische volmachten een einde maken aan de vele vragen die anders nog decennia lang blijven knagen aan de legitimiteit van (geo)politieke beslissingen op tal van terreinen.
De echte onderzoeker duidt slechts en beïnvloedt de werkelijkheid die hij/zij onderzoekt niet. Het afstevenen op enig doel uit opportunistische motieven of onder politieke druk, mag nooit worden gelinkt aan wetenschap of in verband gebracht met waarheidsvinding.
Opzichtige overheidspropaganda maakt van de onderzoeker die zich hiervan distantieert vanzelf een dissident. Dat is geen keuze, maar een consequentie die ontstaat door elke neiging tot het accepteren van moreel opgedrongen of maatschappelijk gewenste uitkomsten te bedwingen.
Het is ironisch, maar op de dag dat 'de complotdenker' zijn (of haar) gelijk mag claimen omdat zijn goed onderbouwde stellingen mainstream worden, blijkt hij met terugwerkende kracht nooit een complotdenker te zijn geweest. Dit versluierende begrip houdt slechts stand zolang die hinderlijke minderheid, die collectieve zekerheden durft aan te vechten, genegeerd blijft worden.
Aanbevolen artikel: (January 22, 2013) GlobalResearch: "Conspiracy Theory": Foundations of a Weaponized Term
   



 
 


    
Terug naar begin
TOP

Overzicht



S
tel deze informatie beschikbaar aan vrienden en kennissen.
Verlang van nieuwsmedia en politiek om antwoord te geven op de vele vragen.